Doom metal ; "Anathema" , "My Dying Bride" , "Paradise Lost" gibi isimlerin öncülük ettiği, "Macbeth" , "Katatonia" , "Lake of Tears" , "Eternal Tears of Sorrow" , "Autumn Tears" ve "Morphia" gibi gruplarla yoluna devam eden , kimilerine göre iç karartıcı kimilerine göre can sıkıcı , böğürtüden ibaret olan ama cidden sevenlere çok şeyler ifade eden metal türü.. Yüreğiyle dinleyenler, o melodileri içinde hissedenler aslında nasıl etkileyici , nasıl vurucu etkileri olduğunu bilirler..Genel olarak ağır bir müziktir , gayet ağır gitar riffleri , arkada melodik bir atmosfer , bazen Brutal'le bazen Scream'le birleşen, dinlerken "işte budur !" dedirten bir vokal , Doom Metal'in özünü oluşturan elemanlardır.
İlk örneklerine bakılacak olduğunda kimilerine çok garip gözükse de, metal dünyasının ilk sağlam grubu olan Black Sabbath , ilk doom grubu olarak düşünülebilir. İlk albümlerine bakıldığında günümüzün Doom metaline yakın olmasa da gayet agır riffler, yavas ritmler ağırlıklıdır ve bir nevi öncülük etmiştir günümüzün doom metaline. İlerleyen zamanlarda, death vokalin bu ağır melodilere katılmasıyla Doom-death ortaya çıkmıştır ki günümüzde genelde doom deyince bile bu tarz gelir aklımıza.
70'ler ve 80'lere baktığımızda , Heavy Metal'in ağırlığı tartışılamaz. Gene bu zamanlarda baslar ilk doom hareketleri, fakat o dönem Heavy , Thrash gibi türler altın çağlarını yaşadıklarından , doom metal hep geride kaldı. Bunda özelilkle metal yapan ve dinleyen insanlara yapılan yersiz yakıştırmalar, o toplumun insanı değilmiş gibi yaklaşımlar etkili oldu ve maalesef bu yaklaşım halen günümüzde de devam etmekte. Bu dönemlerde dışlanmış gibi gözükse de doom metal adına pek çok önemli iş ortaya çıktı. Trouble mesela 1979'da kurulmuş olmasına rağmen adını 84'ten önce duyuramamış bu grup, doom adına çok şeyler yaptı. Black Sabbath'ın pek çok özelliğine sahipti müzikleri , aşırı Hristiyan tutumları White Metal olarak anılmalarını sağladı. Sonraları Saint Vitus çıktı ve Doom Metal'e çok büyük katkıları oldu. Grubun lideri Wino , bugün bile doom metalin babalarından kabul edilir.
86'da ise hala popülerliğini koruyan "Candlemass" çıktı ki Doom metal'de sahip oldukları yeri bilmeyen yoktur. 80'lerin sonlarına gelindiğinde ise "Cathedral" adını duyurdu ve tek kelimeyle dünyaya damgasını vurdu. Bu grubun ilginç yönü ise grubun öncüsü Lee Dorrian önceleri "Napalm Death" üyesiydi ki tarzları birbirine tamamıyla zıt olan Grindcore'dan, Doom'a geçiş pek beklenemeyen bir durumdu.
90'lara geldiğimizde ise Doom metal'de değişiklikler bas göstermeye başladı. Bunun sebebi de Doom'un artık arka plandan çıkması oldu. Bilinmeye, duyulmaya başlayınca, bu türü yapan pek çok grup ortaya çıktı ve her yeni grup yeni bir özellik kattı bu türe. Özellikle doom-death ağırlık kazandı ve artık Doom deyince aklımıza direk bu tarz gelmekte. Art arda çıkan "Paradise Lost" , "My Dying Bride" , "Anathema" gibi gruplar günümüzün doom metalinin temellerini oluşturdular ve bugüne geldiğimizde doom metal artık metal müziğin vazgeçilmez bir parçası haline geldi. Ve Doom hala pek çok yeni grupla varlığını sürdürmekte..Tek sorunu ise önyargılar ki bunu da engellemek sanırım mümkün değil. Bu bayık gelen melodiler, böğürtü denen vokaller , yürekle dinlediğinde insan anlayabiliyor orada anlatılmak istenenleri..Yürekle ve cidden hissedilerek dinlenilince anlam kazanıyor Doom metal.. Bazen insanı hüzünlerin en derinine sokuyor ama bazen de huzurların en güzelini hissettiriyor..
İlk örneklerine bakılacak olduğunda kimilerine çok garip gözükse de, metal dünyasının ilk sağlam grubu olan Black Sabbath , ilk doom grubu olarak düşünülebilir. İlk albümlerine bakıldığında günümüzün Doom metaline yakın olmasa da gayet agır riffler, yavas ritmler ağırlıklıdır ve bir nevi öncülük etmiştir günümüzün doom metaline. İlerleyen zamanlarda, death vokalin bu ağır melodilere katılmasıyla Doom-death ortaya çıkmıştır ki günümüzde genelde doom deyince bile bu tarz gelir aklımıza.
70'ler ve 80'lere baktığımızda , Heavy Metal'in ağırlığı tartışılamaz. Gene bu zamanlarda baslar ilk doom hareketleri, fakat o dönem Heavy , Thrash gibi türler altın çağlarını yaşadıklarından , doom metal hep geride kaldı. Bunda özelilkle metal yapan ve dinleyen insanlara yapılan yersiz yakıştırmalar, o toplumun insanı değilmiş gibi yaklaşımlar etkili oldu ve maalesef bu yaklaşım halen günümüzde de devam etmekte. Bu dönemlerde dışlanmış gibi gözükse de doom metal adına pek çok önemli iş ortaya çıktı. Trouble mesela 1979'da kurulmuş olmasına rağmen adını 84'ten önce duyuramamış bu grup, doom adına çok şeyler yaptı. Black Sabbath'ın pek çok özelliğine sahipti müzikleri , aşırı Hristiyan tutumları White Metal olarak anılmalarını sağladı. Sonraları Saint Vitus çıktı ve Doom Metal'e çok büyük katkıları oldu. Grubun lideri Wino , bugün bile doom metalin babalarından kabul edilir.
86'da ise hala popülerliğini koruyan "Candlemass" çıktı ki Doom metal'de sahip oldukları yeri bilmeyen yoktur. 80'lerin sonlarına gelindiğinde ise "Cathedral" adını duyurdu ve tek kelimeyle dünyaya damgasını vurdu. Bu grubun ilginç yönü ise grubun öncüsü Lee Dorrian önceleri "Napalm Death" üyesiydi ki tarzları birbirine tamamıyla zıt olan Grindcore'dan, Doom'a geçiş pek beklenemeyen bir durumdu.
90'lara geldiğimizde ise Doom metal'de değişiklikler bas göstermeye başladı. Bunun sebebi de Doom'un artık arka plandan çıkması oldu. Bilinmeye, duyulmaya başlayınca, bu türü yapan pek çok grup ortaya çıktı ve her yeni grup yeni bir özellik kattı bu türe. Özellikle doom-death ağırlık kazandı ve artık Doom deyince aklımıza direk bu tarz gelmekte. Art arda çıkan "Paradise Lost" , "My Dying Bride" , "Anathema" gibi gruplar günümüzün doom metalinin temellerini oluşturdular ve bugüne geldiğimizde doom metal artık metal müziğin vazgeçilmez bir parçası haline geldi. Ve Doom hala pek çok yeni grupla varlığını sürdürmekte..Tek sorunu ise önyargılar ki bunu da engellemek sanırım mümkün değil. Bu bayık gelen melodiler, böğürtü denen vokaller , yürekle dinlediğinde insan anlayabiliyor orada anlatılmak istenenleri..Yürekle ve cidden hissedilerek dinlenilince anlam kazanıyor Doom metal.. Bazen insanı hüzünlerin en derinine sokuyor ama bazen de huzurların en güzelini hissettiriyor..
